Theater

Sarah van der Vlerk en Jelle Zijlstra maken cabaret toneel. Hun eerste voorstelling Ballenbak stond vorig jaar op RRReuring. Dit jaar presenteren ze tijdens RRReuring hun nieuwe voorstelling Imposters.

Hoe gaat jullie creatieproces?

Jelle: Ons proces begint vaak met heel erg veel praten. Die gesprekken kunnen ook best persoonlijk worden. Welke fascinatie delen we? Wat is voor ons de kern? Vervolgens starten we meestal met wat losse ideeën die we uitwerken tot een scene. In die fase proberen we echt een berg materiaal te maken. Uiteindelijk ligt ons repetitielokaal dan vol papiertjes met scene-ideeën en begint het puzzelen. Je hoopt dat er dan uiteindelijk een voorstelling in elkaar schuift.

In hoeverre leer je van de try-out periode?

Sarah: Try-outen is heel erg belangrijk, zeker als je cabaret maakt. Publiek spiegelt heel direct je voorstelling. Door veel te spelen ontdekken we zo waar de lach zit. Waar we lekker de ruimte kunnen pakken of waar we juist door moeten pakken. Het verschilt ook enorm per zaal waar we spelen. Jelle: We hebben ook echt wel hele pittige try-outs gespeeld waarbij de zaal enorm mat reageerde. Onze voorstelling creëert soms ook best wat ongemak, dat is een hele dunne grens. Niet elk publiek kan daar in mee gaan. 

Zoeken jullie de randjes op? Maken jullie reuring?

Jelle: Wat ons onderscheid is dat we de grens van het persoonlijke op proberen te zoeken. We hebben echt geprobeerd daar soms heel erg eerlijk en kwetsbaar in te zijn. Té eerlijk en kwetsbaar misschien. Dat maakt ons sympathiek, maar creëert dus ook ongemak. Door dit af te wisselen met juist hele absurde scenes is wat we maken zowel hilarisch als pijnlijk. Imposters gaat over door de mand vallen.

Hoe is Imposters een maatschappelijk stuk?

Sarah: Ja, wij leven in een prestatie maatschappij. Work hard play hard. Constant iets op moeten houden terwijl je je soms ook gewoon een nietsnut voelt of lelijk op de bank wilt liggen stinken. Daar komen we tegen in verzet. Wat we maken is een pleidooi voor minder hard zijn voor jezelf. Jelle: We lazen laatst ergens de term 'JOMO' (Joy of missing out), daar kunnen we wel wat mee. Je mag er soms ook voor kiezen om niet mee te gaan in die malle molen. 

Is het moeilijk om in dit vak te starten?

Jelle: Mozaïek biedt ruimte en middelen waar startende makers, zeker in het huidige politieke klimaat, vaak niet zomaar bij kunnen. Dat Mozaïek ons co-produceert maakt dat we ons over bepaalde zaken geen zorgen hoeven te maken of dat we niet zelf steeds eigen geld moeten investeren. Sarah: Ook heel prettig is dat we ons niet met de promotie/marketing bezig hoeven te houden. Dat leidt af van hetgeen waar je als maker eigenlijk mee bezig wilt zijn: het creatieve proces.

Tijdens RRReuring tonen jullie de volgende fase van het proces weer aan het publiek. Welke gevoelens komen daarbij kijken?

Jelle: Spannend!! We kijken er vooral enorm naar uit. Het is het moment waarop we tonen waar we al die tijd aan gewerkt hebben. Welke stappen we hebben gemaakt. Het moment waarop we hopelijk een voorstelling hebben staan waar we allebei helemaal achter staan en waar we het land mee in kunnen. Dat is ook eng hoor, maar we staan vooral echt te trappelen!

Gepost door: Marlou Kusters