Theater

Mijn moment van onzichtbaarheid - actrice Dilan Yurdakul

do. 23 januari 2020

Mijn momenten van onzichtbaarheid overvallen me, op momenten dat ik het meest zichtbaar wil zijn.
Als mens, als actrice, word ik dan constant heen en weer geslingerd tussen de angst om gezien te worden én de drang naar erkenning en daarbij juist gezien willen worden.

Ik wil uiteindelijk vooral onzichtbaar zijn in mijn zichtbaarheid. 

Onzichtbaar zijn betekent voor mij ook iets kinderlijks. Kinderen kunnen onzichtbaar zijn. Ik geloof ook niet dat als je als kind nooit onzichtbaar wilde zijn, je dat op latere leeftijd aan kan leren.

Het is een soort overlevingsmechanisme, een oerinstinct dat wordt getriggerd als we al heel jong zijn. 

Wees Onzichtbaar heeft daarom ook iets tegenstrijdigs voor mij: een gebiedende wijs, terwijl het vaak uit het overleven voortkomt. Het kind dat onzichtbaar wil zijn voor zijn ouders, voor de groep. Maar uiteindelijk draait onzichtbaar zijn altijd maar om één ding: namelijk ongelofelijk zichtbaar willen zijn.





Terug naar overzicht