Theater

Opeens was ze daar: een van de opvallendste verschijningen in de Nederlandse dans. In voorstellingen van Julidans-makers Jan Martens, Nicole Beutler, Lisbeth Gruwez en Olivier Dubois kon je simpelweg niet om Cherish Menzo heen door haar intense, fysieke aanwezigheid. Met haar eigen werk behoort Menzo tot de spannendste nieuwe choreografen van dit moment. Haar solo JEZEBEL (2019) viel stevig in de prijzen, waaronder de Amsterdam Fringe Award en International Bursary Award. Ook werd ze genomineerd voor de BNG Bank Theaterprijs 2020.

JEZEBEL ging over de seksualisering van de zwarte vrouw in de hiphop, geïnspireerd op de video-vixens, de twerkende vrouwelijke performers in de hiphopvideo’s eind jaren negentig. Menzo kneedde het stereotype van de hiphop-honey tot een nieuwe vixen: een sterke zwarte vrouw die weigert gedefinieerd te worden door anderen.

In haar werk kijkt Menzo naar hoe het lichaam zich kan transformeren, om zo uiteenlopende ideeën weer te geven. Daarbij gebruikt ze beelden die in eerste instantie heel herkenbaar lijken, maar dan zo gepresenteerd dat elke aanname, preoccupatie en vooroordeel op z’n kop wordt gezet.

In DARKMATTER zoekt ze samen met multidisciplinair kunstenaar Camilo Mejía Cortés naar manieren om het lichaam zoveel mogelijk los te zingen van vaststaande ideeën. Daarvoor kijken de performers naar het heelal: naar donkere materie en naar zwarte gaten die botsen, waaruit een nieuw, futuristisch en raadselachtig lichaam kan ontstaan. Menzo put inspiratie uit het posthumanisme, het idee dat mensen in de toekomst potentieel onsterfelijk zullen zijn. Een andere belangrijke inspiratiebron is afrofuturisme: deze cultuurstroming beleeft met films als Black Panther een opleving en bekijkt technologie, sciencefiction, artificial intelligence en fantasy nadrukkelijk vanuit een zwart perspectief.

Menzo meandert tussen de nostalgie van de jaren negentig (hiphop, rapteksten, sci-fi, manga) en imaginaire toekomsten. Ze heeft een eigen bewegingstaal ontwikkeld, gebaseerd op het ‘chopped and screwed’, een remixtechniek uit de hip-hopwereld waarbij het tempo van de muziek flink wordt teruggeschroefd. Net als in JEZEBEL stretcht Menzo, ditmaal samen met Cortés, haar bewegingstaal verder uit. Dit biedt het performende lichaam de ruimte om nieuwe lezingen te genereren.

‘Menzo laat zien dat ze een zeer sterke performer is, die moeiteloos kan wisselen van vrouwelijk naar mannelijk en dierlijk. Ze is betoverend en houdt je elke seconde vast.’ - jury Best of Fringe Award 2019 over JEZEBEL

DARKMATTER Context Talk

Na afloop van de voorstelling organiseert Julidans een verdiepend gesprek waarin drie gasten vanuit hun eigen artistieke praktijk reflecteren op de performance van Cherish Menzo. Onder leiding van Stephanie Afrifa zullen Aqueene Wilson en Mathieu Charles het gesprek openen over thema’s die DARKMATTER voor het voetlicht brengt. Denk bijvoorbeeld aan de esthetiek van afrofuturisme, aan zwarte lichamen binnen de hedendaagse danswereld, aan het bevragen van een westerse tijdsbeleving of aan het zien van de schoonheid in het duistere. De drie makers zullen via hun eigen kunstpraktijk de voorstelling die net gezien is beschouwen. Cherish Menzo zal later ook aanschuiven om deel te nemen aan het gesprek.

Over de gasten

Stephanie Afrifa is presentator, schrijver en creatief ondernemer. In het kader van het NITE Hotel, een virtueel theater platform, creëerde Stephanie Celestial Space: een digitale tentoonstelling waarin op een kunstzinnige manier een plek wordt gecreëerd waar zwarte vrouwen met elkaar in gesprek kunnen gaan. Stephanie zal het gesprek over DARKMATTER modereren en ook vanuit haar eigen onderzoek naar safe spaces voor zwarte vrouwen reflecteren op de thema’s van de voorstelling.

Aqueene Wilson is een creatieve ondernemer, autodidacte fotografe, fellow bij Kunstinstituut Melly en Caribisch kind. Met het menselijk lichaam als haar meest voorkomende onderwerp en haar achtergrond in dans, verkent en staat ze bekend om het documenteren van het (gekleurde) lichaam door een kwetsbare lens. Ze vertaalde haar scriptie over het gebrek aan zwarte dansers in hedendaagse culturele instellingen naar de online docu-serie: Where are the black bodies dancing? Het eerste deel van deze serie zal te zien zijn in de foyer van Podium Mozaïek, voorafgaand en na afloop van DARKMATTER.

Mathieu Charles is een Vlaamse dramaturg en theatermaker met een achtergrond in spoken word en rap. Ook is hij actief als organisator, schrijver en workshopgever, waarin hij zich focust op inclusie, anti-kolonisatie en intersectionaliteit. Hij werkt voornamelijk rond beeldvorming -en discoursanalyse, pluriversele dekolonisaties, diaspora futurismes en culturele archieven.

Datum       

zondag 10 juli 

Tijd        na afloop van de voorstelling - rond 16.30/16.40

Locatie     Studio van Podium Mozaïek

Reserveren is niet nodig