Theater

Water vergeet niet is een muzikale voorstelling over pijnlijke herinneringen, verloren dromen en over de littekens die de eeuwenlange slavenhandel door de Zeeuwen heeft veroorzaakt. In de voorstelling volgen we de Zeeuwse Frederique in haar strijd om een herdenkings-monument voor de slavernij op de boulevard van Vlissingen te plaatsten. Vlissingen is de stad van haar eerste zoen, de stad waar zij tot rust komt bij de zee en waar zij voor altijd zal blijven wonen. Maar als zij door het centrum van Vlissingen loopt, ziet zij de trotse herenhuizen die gebouwd zijn met het geld dat over de rug van haar voorouders is verdiend, het geld zit nog steeds in die muren. Vlissingen verdient een monument. 

De strijdvaardigheid van Frederique wordt verweven met het verhaal van drie vrouwen en hun zoektocht naar vrijheid in de 18e eeuw. De dappere Leonora die op een dag besluit te ontsnappen aan de vrouw die haar haar eigendom durft te noemen en in Zeeland terechtkomt. De standvastige Eva die met opgeheven hoofd naar de schepenen in Middelburg gaat, om haar vrijheid op te eisen. En de jonge Tannetje Vrijheid die de hele wereld heeft gezien en een paar jaar heeft geheerst over de Zeeuwse straten. Hun moed galmt nog elke dag over de eilanden van Zeeland.

De levens van vier vrouwen die zich afspelen in twee verschillende tijdvakken worden met elkaar verweven tot een strijdvaardig portret over moed en vrijheidsstrijd.

De pers over Water vergeet niet

De Volkskrant

'Water vergeet niet is een indringend mozaïek over strijdvaardige verzetsstrijders. Sancho en haar medespeler Eeke Boonstra brengen de verhalen in helder, bij vlagen vurig spel. Ze worden muzikaal ondersteund door Sharon Harman, die op een klein podiumpje de vrouwen met opzwepende ritmen aanspoort in hun vrijheidsstrijd, maar ook de rinkelende kettingen verklankt waarmee de gevangenen geketend de haven binnenkwamen.' Sander Janssens

NRC

★★★★☆

'De beladen geschiedenis van de omgeving draagt bij aan de kracht van Water vergeet niet, waarin de waargebeurde verhalen van drie tot slaaf gemaakte vrouwen uit de 18e eeuw – Leonora, Tannetje Vrijheid en Eva – worden vervlochten met het verhaal van de strijdlustige Frederique in het hier en nu.' Amber Wiznitzer

Theaterkrant

‘Koude rillingen bij verhalen over zeeuwse slavenhandel in beklemmend zeefort’

‘Drie aangrijpende vertellingen over vrijheidsverlangen en westerse superioriteit’

‘Mooie dreigende klanken worden weerkaatst door de solide muren die de binnenplaats van het fort omsluiten. Je krijgt er koude rillingen van.’

Over het gezelschap/de maker
Koen Verheijden (Breda, 1994) is in 2020 afgestudeerd aan de Toneelacademie van Maastricht. Hij werkt als regisseur en schrijver bij (o.a.) Theaterproductiehuis Zeeland, Het Nationale Theater, Theater Oostpool, Toneelschuur producties, Likeminds en Bloos. In 2021 won hij de Piket Kunstprijs in de categorie theater. Verheijden vertrekt vaak vanuit historische gebeurtenissen. Door middel van de geschiedenis probeert hij zich te verhouden tot het heden en huidige maatschappelijke problemen. Zijn werk heeft een sterk maatschappelijk inslag en wordt gekenmerkt door voor- en tegenstemmen naast elkaar te laten bestaan, zonder vooroordelen. Zijn signatuur is te herkennen aan een fragmentarische, poëtische en melancholische stijl.