Theater

''Azadî'', het Koerdische woord voor “vrijheid”, is een onderzoek dat begon in november 2023 en werd ondersteund door de Henny Kamerman Dansersprijs 2024. Ik wil mijn gevoel over het ontnemen van vrijheid uiten en een stem geven aan de (generatie)trauma’s die ik ervaar en zie bij anderen. Heeft dit niet alles te maken met wie ik ben en waar ik vandaan kom? Als iemand met een Koerdische en Indonesische achtergrond draag ik de erfenis van onderdrukking en koloniale geschiedenis met me mee.

Tijdens deze zoektocht onderzoek ik hoe onderdrukking, koloniale geschiedenis en generatie-trauma in je lijf en (onder)bewustzijn kunnen zitten. In mijn bewegingstaal reflecteer ik op verwerking en heling. Als 2e en 3e generatie ben ik degene die deze geschiedenis draagt, en het verwerken en helen ervan is voor mij een continu proces. De kracht van mijn voorouders geeft me de moed om door te zetten. 

Deze voorstelling is geen protest, maar een manier voor mij om mijn gevoel te uiten en te helen, en te doen wat mijn voorouders niet mochten. Waarin ik mijn tranen laat stromen. Zodat die tranen, op een manier energie sturen naar de mensen die lijden. Ik nodig het publiek uit om samen met ons een emotionele reis te maken en onze pijn te omarmen.

''Azadî'' is niet alleen mijn persoonlijke verhaal, maar ook een platform voor de verhalen van anderen. Het ontnemen van andermans vrijheid gebeurt nog dagelijks en zorgt voor een nieuwe stroom immigranten met hun eigen verhalen. Dit maakt dat zij weer 1e generatie zijn, en het patroon blijft zich herhalen. Vanuit de ervaringen die ik heb meegenomen van mijn eigen voorouders, zowel Koerdisch als Indonesisch, heb ik geleerd dat het spreken over onze verhalen juist zo belangrijk is voor onze verwerking, om te voorkomen dat trauma’s generatie op generatie worden overgedragen. Daarom wil ik ook de verhalen openen van zij die nog aan het overleven zijn, zij die nog niet kunnen denken aan verwerking of heling.

Vanuit de workshops die ik geef aan de jongeren van Stichting de Vrolijkheid, waarin ik dans en coaching combineer om veerkracht te bevorderen, presenteren wij een fototentoonstelling in de foyer van het theater. Deze jongeren, die hun land ontvluchten door oorlogen en conflicten, dragen niet alleen pijn met zich mee, maar ook dromen van een betere toekomst.
Dit project wordt ondersteund door het Simon en Theresia Cultuurfonds, het ATD Fonds en Karavaan Alkmaar.

Bio:
Mijn naam is Yasmin Diktaş, ik ben 24 jaar oud en een jonge dansmaker uit Alkmaar. Ik ben afgestudeerd aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en werk als danser, choreograaf en docent. In mijn werk verbind ik dans met maatschappelijke onderwerpen, waarbij ik mijn achtergrond in sociaal werk altijd meeneem. Als hooggevoelig meisje voel ik de pijn van anderen diep, wat me helpt om emoties op een betekenisvolle manier uit te drukken in mijn dans. Mijn Koerdische en Indonesische afkomst maakt dat ik het generatie-trauma van Koerdische onderdrukking en de koloniale geschiedenis van Indonesië draag, wat een grote invloed heeft op mijn werk.

Bekijk hier ook de Voor de kunst pagina van ''Azadî''